Wij reden met somber weer weg van huis en dan tien kilometer verder op schijnt onverwachts het zonnetje!

Merle ziet al gelijk andere honden in de verte.

Door het lage water liggen de stenen bloot. In de verte zie je de band met bewolking.

Wat wil Merle ons vertellen?

Kijk maar het is niet diep!

Dus kom maar mee.

Of moesten er snoepjes worden gegooid?

En daar gaat er één.

Er snel achter aan.

En gevonden.

Even poseren.

Nog wat zand in mijn vachtje smeren.

Ook nog lekker de duinen in.

In de achtervolging.

Proberen een foto te maken.

Maar achter het gras ziet het vrouwtje mij niet! 😀

Dag blauwe lucht we gaan weer naar de bewolking toe.