Voorjaar.

Zoals gebruikelijk kijkt Merle toe als ik weer eens een foto maak.

In het voorjaar is het altijd verrassend hoe de natuur veranderd en de bomen weer bladeren krijgen.

Elke boom zijn eigen kleur.

Maar ook mooie bloesem in de bomen.

Koolzaad langs de sloot.

De Paardebloemen doen het ook prima.

De pluizenbollen dus ook.

Ook de boterbloem laat zich overal zien.

Merle vindt dat het lang genoeg heeft geduurd.

Fluitekruid en koolzaad vechten om een plekje.

Volgens Google is dit Judaspenning.

De zon komt nog volop door het bladerdak van de bomen heen.

Genietend van het mooie weer.

Kom nu maar eens mee baas!

Een stuk van het bos staat vol met Daslook.

En de Daslook van dichtbij.

Een stukje waar het zonlicht er direct opvalt.

En dan weer verder tussen de hoge bomen door,

Als je dan weer hier bij de Kreek bent, ben je weer bijna thuis.

 

Langs de Kreek.

Zodra ik een foto maak verstopt Merle zich in de schaduw.

De lente komt er aan. Fris groen op de voorgrond.

Zelfs de bomen beginnen weer groen te kleuren.

Hoe lang zal het dode riet nog langs de oevers staan.

Meestal lopen wij aan de overkant langs die platformen.

Merle komt vast vragen waar ik blijf.

De harde wind trekt strepen in het water.

De schaapjes op de Oosterschelde dijk houden siësta.

De witte bloesem steekt mooi af tegen de blauwe lucht.

Merle wacht wel weer geduldig.

De lente is echt begonnen.

Boven mijn hoofd is het toch mooi!

JaJa, Merle, ik kom.

Oeps, dat ben ik.

Ook lente kleurtjes langs het water.

Dit ligt achter ons.

En dat stukje nog te gaan.

Dijk doorbraak?

De uitkijkpost over de Kreek.

Haast elke dag.

Haast elke dag maak ik wel een foto op mijn dagelijkse wandeling.
Als ik langs de schaapjes loop komen ze vaak kijken.

Waar is het water gebleven?

De watergeultjes tussen de droge stukken bij een heerlijk zonnetje!

Merle moet regelmatig op ons wachten.

Wandeling langs de Kreek.

Tijdens de wandeling breekt het wolkendek open.

De zwanen nemen het ervan.

Merle moet weer eens wachten op de baas.

De rietpluimen steken mooi af.

Ook even tijd voor een onsie met Merle.

Het fluitekruid groet al hard.

Frisse  groene en dorre bladeren.

Narcissen langs de slootkant.

Steeds meer groen in het bos.

Kijk het water is er weer!

En dan is het tijd om uit te rusten.

Eindelijk weer eens!

Het was een lange tijd geleden dat we hier gewandeld hadden. De Zeepe Duinen bij Burgh Haamstede bezoeken wij dus niet vaak omdat Merle hier niet los mag lopen. Voordat je het hek door gaat is er al een mooi stuk.

Gelukkig mag Merle hier nog lekker rennen.

En niet alleen Merle, maar Annette mocht ook even vrij lopen! 🙂

In de Zeepe Duinen waren al best veel plassen met water, maar zoveel als nu had ik nog nooit gezien.

Meer fotografen in actie.

Dit is wel de grootste plas met water.

Die boom doet het niet meer!

Het zonnetje maakte het tot heerlijk wandel weer.

Het vogel uitkijk scherm.

En weer water!

Die richting gaan we uit en dat is helaas alweer vlak bij de uitgang.

Maar eerst nog wat water! :)P

En een laatste blik over dit mooie gebied. Helaas is de vastgestelde route wel ingekort en mag hij echt wel wat langer zijn.

 

Dat was even geleden!

Een tijd geleden dat wij op het Neeltje Jans strand waren.

Merle gaat gelijk uit haar dak!

Heb je dat gezien? Goed hè?

Nu heb ik zeker al wat lekkers verdient?

De laagstaande zon schijnt op het water.

Schuim in de zon.

Een scheermes.

En Annette vond een hart in het zand.

Het groen op het geribbelde asvalt licht mooi op.

Een rustige zee.

Ook even tijd voor een onsie!

Merle heeft lekker in het zand liggen rollen.

Even achterom kijken op de terugweg.

Die kant gaan we op.

Merle geniet nog even in de duintjes.

En zoekt het graag hoger op.

Kom we gaan naar huis.

Ja ja, ik kom er al aan!