Wij reden met somber weer weg van huis en dan tien kilometer verder op schijnt onverwachts het zonnetje!

Merle ziet al gelijk andere honden in de verte.

Door het lage water liggen de stenen bloot. In de verte zie je de band met bewolking.

Wat wil Merle ons vertellen?

Kijk maar het is niet diep!

Dus kom maar mee.

Of moesten er snoepjes worden gegooid?

En daar gaat er één.

Er snel achter aan.

En gevonden.

Even poseren.

Nog wat zand in mijn vachtje smeren.

Ook nog lekker de duinen in.

In de achtervolging.

Proberen een foto te maken.

Maar achter het gras ziet het vrouwtje mij niet! 😀

Dag blauwe lucht we gaan weer naar de bewolking toe.

Wij wilden eens ergens anders wandelen dan op onze standaard plekken en zijn daarom naar het Veerse bos gereden.
Vanaf de parkeerplaats gelijk het bos in.

Merle kan de bordjes lezen en wijst ons de weg.

Wij volgen natuurlijk.

Ze komt ons halen als we niet snel genoeg doorlopen naar haar zin.

Verscholen tussen de bomen vind je de woerden club.

Maar Merle verteld liever waar de bramen zijn te vinden.

Zodat ze die lekker naar binnen kan schrokken.

Gaan we deze brug over?

Nee, wij volgen het pad langs het water.

Wij volgen je hoor.

Deze brug gaan wij wel over.

Ja, ik kom ook!

Een kleine rustpauze.

Merle koelt even af in het water.

Deze hangbrug moeten wij niet over, maar moet wel worden uitgeprobeerd.

Even model staan.

Als er dan bijna aan het eind van de wandeling een stoel staat, dan moet je daar even op.

En dan heb je ook een mooi uitzicht.

Merle vindt het maar niets als Annette er op klimt.

Rust!

Het was een heerlijke wandeling in een mooie omgeving.