Hier was ik al heel lang niet geweest en Annette nog nooit. Het is niet zo’n groot losloopgebied voor honden, maar wel erg leuk door alle heuveltjes en bebossing.
De honden vonden het er erg fijn.
Lekker spelen.
Rennen, snuffelen, genieten met zijn allen.
De nooit oprakende energie van Merle blijft iedereen verbazen.
Wordt het niet eens tijd voor een koekje?
Kom nou met dat koekje, we zitten toch op een rijtje?
Onze vriendin Betty had drie beelden staan op een expositie van het centrum waar ze de beelden staat te hakken, slijpen, polijsten enz. Omdat we haar wilde verrassen zijn we er naar toe gereden. Bij Breda begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. In Nuenen aangekomen bleek Betty niet aanwezig te zijn. Natuurlijk hebben wij wel de beelden bekeken.
De eerste gevonden!
Op naar de tweede!
Een kijkje door het zwarte gat.
Ook de laatste is snel gevonden tussen de 250 andere beelden, de kat.
Deze kat vind water gelukkig niet zo erg.
Hierna zijn we gezellig bij Betty en Henk op de koffie geweest.
Het was een lange tijd geleden dat ik een rondje langs de dijk kon doen met 3 honden. Maar eindelijk kon ik weer genieten. Wiebe moest gelijk even markeren dat hij er weer eens was.
Zoals gebruikelijk moet er weer eens op mij gewacht worden.
In optocht gaat het dan verder.
Op het strandje moeten ze gelijk het water in.
Ieder op zijn eigen manier. Wiebe rustig stappend, Pebbles liggend en Merle uitdagend.
Merle maakt de meeste kilometers.
Ik geniet ondertussen van het mooie uitzicht en de mooie luchten.
In de verte zie ik vijf paarden aankomen.
Al snel komen ze dichterbij, Annette rijdt in het midden.
Achter de duintjes langs en dan verder langs de dijk.
Ook ik vervolg mijn weg en geniet van al het moois en de rust om mij heen.