Nu Pebbles weer alles mag zijn we eindelijk weer eens op de Grevelingendam gaan wandelen. Wat hebben Pebbles en Merle genoten en wij dus ook. Sinds vooral Merle heeft ontdekt dat bramen aan de struiken hangen loopt ze geen bramenstruik meer voorbij. Ze vindt ze feilloos.
Maar een beetje hulp slaan ze niet af.
Ze halen ze zelf wel van de struiken af.
We gaan weer een stukje verder.
Allemaal bramenstruiken. Er zitten er niet meer zoveel aan of ze zijn verdroogd.
Maar we vinden ze wel.
Buikje vol, dan lekker het water in!
Pebbles gaat gelijk weer lekker liggen.
Je ziet haar er van genieten.
Merle houdt haar lijf liever droog.
Gooit het vrouwtje nu snoepjes in het water?
Dat smaakt!
We hebben ze allemaal gevonden.
Pebbles gaat even zwemmen om de stok uit het water te halen die het baasje er in gooide.
Hier is hij weer baasje!
Fijn is het hier hè Pebbles?
Nog even uitschudden.
En uitdruipen!
Nog even snuffelen voor we weer naar huis toe gaan.
Het gaat goed met ons meisje Pebbles. Ze geniet als ze in de tuin mag liggen.
Zo kan ze alles goed in de gaten houden. Natuurlijk wel steeds aan de lijn zodat ze niet plotseling kan gaan rennen.
Merle snapt dat Pebbles niet mee komt rennen of met de bal wil spelen.
De wondjes op haar voetkussentje en achter op haar hiel zijn gelukkig dicht.
Op 30 mei vierde Pebbles alweer haar 11e verjaardag.
Uiteraard wordt dit gevierd met taartjes.
Helaas wordt er niet lang van genoten en zijn ze binnen de kortste keren verorberd.
Er zijn nu vier weken van het trainingsschema achter de rug, nog 3 te gaan. Voor het eerst hebben wij haar weer meegenomen naar het strandje.
Ze heeft er echt van genoten.
Ze loopt dus best goed met haar vastgezette hak. Als ze versnelt hinkelt ze nog steeds. Maar volgens de orthopeed zal dit minder worden. Hij schreef letterlijk:
Pebbles zal altijd mechanisch mank lopen omdat de hak niet meer kan buigen. Dan lopen ze met een hapje. Meestal gaat dat de komende maanden beter en beter gaan en zal ze ook bij sneller lopen niet meer hinken. Het is nog een stukje aanpassen voor Pebbles.
Over drie weken mag Pebbles weer alles. Zowel zij als wij kijken er naar uit. Dan zijn we in totaal 8 maanden verder na het afscheuren van haar enkelband.
Wij zijn weer een paar weken verder met Pebbles na de operatie en het verwijderen van de spalk en het verband. De wond van de operatie ziet er prima uit.
Het wondje op haar hiel geneest ook goed. Het gaatje wat er in zit is nu nog maar een millimeter of 2.
Het wondje op haar voetzooltje geneest erg langzaam. In het begin was en bleef het voetkussentje ook dik, maar na overleg met de kliniek geven we 6 weken antibiotica. Dit lijkt te helpen en het voetkussentje is niet meer zo dijk. Ook de wond is een stuk kleiner.
Inmiddels zijn we met het trainingsschema begonnen. Nu in de tweede week mogen we 5 keer 8 minuten met haar wandelen. Haar voetje wordt hiervoor wel eerst verbonden en met wat honingzalf ingesmeerd. Ze loopt dus met een mooi wit voetje.
Wij zijn er best blij mee zoals ze nu loopt.
Ze zit ook graag in de kar, Als we een grote wandeling gaan maken mag ze die 8 minuten halverwege de wandeling lopen.
Maar ze gaat graag terug in de kar en geeft dit dan ook zelf aan. Het is een luxe prinses hoor.
Ook in de tuin houden we haar aan de lijn zodat ze geen sprintje kan trekken als ze iets ziet of hoort.
En achter het hek kan ze vrij spelen en naar binnen en buiten.
Pebbles ging goed vooruit en liep redelijk op haar pootje. Tijdens de wandelingen in de kar, maar af en toe 5 minuten haar pootjes strekken.
Ook binnen was zij altijd waar wij waren.
Vrolijk rollend, haar favoriete hobby.
Een paar dagen geleden echter merkten wij dat ze meer pijn kreeg en hebben wij haar wat pijnstilling gegeven. Maar omdat ze haar pootje steeds minder gebruikte hebben wij toch snel de kliniek gebeld. Daar werd het verband er af gehaald en foto’s gemaakt.
Alles zat gelukkig nog goed op zijn plaats.
Wel had ze last van allerlei drukwondjes en een grote plek achter op haar hak, waar een week eerder dode huis was verwijder. (het glimmende is de gel die wij er op moeten smeren, tweemaal daags)
Het verband was niet meer nodig en wij kregen instructies hoe wij de wonden moesten behandelen. Ook weer voor tien dagen antibiotica. Omdat de wonden niet verbonden moesten worden kreeg ze een kap op. 🙂 Dus opgelucht naar huis.
Thuisgekomen ontdekten wij dat er onder haar voetje, een grote open wond zat.
Logisch dat ze hier niet op wil lopen, als we maar in de buurt van haar voetzooltje zaten kon je merken dat het erg pijn deed. Gelijk weer contact opgenomen met de kliniek. De orthopeed belde gelukkig snel terug. In overleg met zalf ingesmeerd en verbonden. Nu een mooi wit voetje.
Annette is blaarpleisters gaan halen, daar doen we de zalf op en doen dat op de wond en verbinden het met wat verband. Dat geeft haar duidelijk verlichting en we zien dat ze al wat vaker op haar pootje gaat staan.
Die vervelende kap is natuurlijk niet leuk.
Maar gelukkig voor haar, doen we die niet veel om. Alleen als we haar niet in de gaten kunnen houden, bij voorbeeld als wij gaan slapen. Zo is het fijner.
Voor in de tuin, waar ze heel graag is, gebruiken wij een oud voerzakje om er voor te zorgen dat haar pootje niet nat wordt.
Zo kan ze toch lekker genieten!
We hopen dat de wond op haar voetzool snel geneest zodat wij, met het voor ons inmiddels bekende, trainingsschema van 7 weken kunnen beginnen.
