Het was een tijd geleden dat we op de Grevelingendam hebben gewandeld. Daarom werden we vast verwelkomd door de vele gele bloementjes.

Het is zonde deze bloementjes plat te trappen, dus we lopen er maar langs.

Moest er echt verschillende foto’s van maken.

Tot onze verrassing ging Merle gelijk het water in.

Om te ontdekken dat het water zoutig is.

Even lekker afkoelen.

Dat was lang genoeg.

Monster!

Nu even gaan rennen.

Komen jullie nog?

Annette probeert ondertussen de camera van haar nieuwe telefoon  uit.

Merle komt er aan!

En weer staat ze geduldig op ons te wachten.

Zo zijn jullie er?

Dan kan ik nog even laten zien dat ik een mooi meisje ben.

Buiten de vele gele bloementjes (vooral rolklaver) stonden er ook redelijk veel rietorchissen.

Het losloopgebied bij de Domeinen in Burgh Haamstede is een heerlijke plaats om te wandelen.

Merle staat steeds op ons te wachten.

En rent ver voor ons uit.

Als Annette en ik niet op het zelfde pad lopen rent ze van de een naar de ander.

En weer even op ons wachten natuurlijk.

Wat zou hier gelopen hebben?

Sta ik alweer te wachten.

Ik heb het een beetje warm, vrouwtje!

Merle wijst de weg.

Wij volgen wel hoor Merle.

En weer even wachten.

Gaan we deze kant op?

Heuvel op en Merle komt er al weer af.

Mooi uitzicht.

En verder na een kleine pauze.

En weer achter Merle aan.

Richting de uitgang heeft Merle op eens minder haast.

Wij reden met somber weer weg van huis en dan tien kilometer verder op schijnt onverwachts het zonnetje!

Merle ziet al gelijk andere honden in de verte.

Door het lage water liggen de stenen bloot. In de verte zie je de band met bewolking.

Wat wil Merle ons vertellen?

Kijk maar het is niet diep!

Dus kom maar mee.

Of moesten er snoepjes worden gegooid?

En daar gaat er één.

Er snel achter aan.

En gevonden.

Even poseren.

Nog wat zand in mijn vachtje smeren.

Ook nog lekker de duinen in.

In de achtervolging.

Proberen een foto te maken.

Maar achter het gras ziet het vrouwtje mij niet! 😀

Dag blauwe lucht we gaan weer naar de bewolking toe.

Wij wilden eens ergens anders wandelen dan op onze standaard plekken en zijn daarom naar het Veerse bos gereden.
Vanaf de parkeerplaats gelijk het bos in.

Merle kan de bordjes lezen en wijst ons de weg.

Wij volgen natuurlijk.

Ze komt ons halen als we niet snel genoeg doorlopen naar haar zin.

Verscholen tussen de bomen vind je de woerden club.

Maar Merle verteld liever waar de bramen zijn te vinden.

Zodat ze die lekker naar binnen kan schrokken.

Gaan we deze brug over?

Nee, wij volgen het pad langs het water.

Wij volgen je hoor.

Deze brug gaan wij wel over.

Ja, ik kom ook!

Een kleine rustpauze.

Merle koelt even af in het water.

Deze hangbrug moeten wij niet over, maar moet wel worden uitgeprobeerd.

Even model staan.

Als er dan bijna aan het eind van de wandeling een stoel staat, dan moet je daar even op.

En dan heb je ook een mooi uitzicht.

Merle vindt het maar niets als Annette er op klimt.

Rust!

Het was een heerlijke wandeling in een mooie omgeving.

Gelijk ga ik los op het Neeltje Jans strand.

De zeehonden denken daar duidelijk anders over.

Al snel ben ik nat door het gespetter van het water.

Even kijken of er wat lekkers valt te scoren.

Daarna ga ik weer lekker rennen.

Als mijn haar nat is blijft er niet veel van mij over.

Ik blijf lekker rennen en spetteren.

Maar ook op het strand is het leuk.

Waar blijven jullie?

Die kant gaan we op.

Daar is het druk met Kitesurfers.

Goed windje voor hoge sprongen.

Het straffe windje strijkt ook al mijn haren plat.

Ik neem een aanloop.

En dan kan ik vliegen!

En daar ben ik weer.

Door de harde wind drogen mijn haren snel.

Alweer wachten.

En weer los!

Het laatste stukje over het strand.