Hier was ik al heel lang niet geweest en Annette nog nooit. Het is niet zo’n groot losloopgebied voor honden, maar wel erg leuk door alle heuveltjes en bebossing.
De honden vonden het er erg fijn.
Lekker spelen.
Rennen, snuffelen, genieten met zijn allen.
De nooit oprakende energie van Merle blijft iedereen verbazen.
Wordt het niet eens tijd voor een koekje?
Kom nou met dat koekje, we zitten toch op een rijtje?
Onze vriendin Betty had drie beelden staan op een expositie van het centrum waar ze de beelden staat te hakken, slijpen, polijsten enz. Omdat we haar wilde verrassen zijn we er naar toe gereden. Bij Breda begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. In Nuenen aangekomen bleek Betty niet aanwezig te zijn. Natuurlijk hebben wij wel de beelden bekeken.
De eerste gevonden!
Op naar de tweede!
Een kijkje door het zwarte gat.
Ook de laatste is snel gevonden tussen de 250 andere beelden, de kat.
Deze kat vind water gelukkig niet zo erg.
Hierna zijn we gezellig bij Betty en Henk op de koffie geweest.
Het was een lange tijd geleden dat ik een rondje langs de dijk kon doen met 3 honden. Maar eindelijk kon ik weer genieten. Wiebe moest gelijk even markeren dat hij er weer eens was.
Zoals gebruikelijk moet er weer eens op mij gewacht worden.
In optocht gaat het dan verder.
Op het strandje moeten ze gelijk het water in.
Ieder op zijn eigen manier. Wiebe rustig stappend, Pebbles liggend en Merle uitdagend.
Merle maakt de meeste kilometers.
Ik geniet ondertussen van het mooie uitzicht en de mooie luchten.
In de verte zie ik vijf paarden aankomen.
Al snel komen ze dichterbij, Annette rijdt in het midden.
Achter de duintjes langs en dan verder langs de dijk.
Ook ik vervolg mijn weg en geniet van al het moois en de rust om mij heen.
Dat het hek voor de oprit geschilderd moest worden was bekend. Maar bij nadere controle bleek dat er een rotte balk onder zat. Besloten daarom om het hek grondig aan te pakken. De rotte balk hebben wij verwijderd. Was er vermoedelijk onder gezet omdat anders kleine hondjes er onder door konden. Nadat we begonnen waren met afkrabben bleek al snel dat het niet voor zijn tijd was.
Terwijl we ons rot stonden te krabben kwam Moniek langs en vroeg ons waarom we zo moeilijk deden en waarom we het niet met een föhn afbranden. Even later kwam ze met een föhn waarvan we dankbaar gebruik hebben gemaakt. Wij hadden er niet eens aan gedacht. Super tip dus.
Dat ging gelijk al een stuk sneller.
Het stomme is dat we zelf ook zo’n föhn hebben, de onkruidbrander die ook als föhn gebruikt kan worden. Met zijn tweeën schiet het wel sneller op.
Na het afbranden alles goed schuren.
Wat een verschil, geschuurd of niet geschuurd.
Dat ziet er al heel anders uit!
Na het bevestigen van een nieuwe meranti eind-lat, plamuren en waar nodig kitten hebben we het hek terug gehangen en kon het schilderen beginnen.
Een heel karwei al die randjes.
Het laatste stuk.
Daarna kreeg het klein hekje de zelfde behandeling.
Dit deel had duidelijk meer te lijden gehad en het repareren en bijwerken duurde dan ook even. Maar uiteindelijk toch de kwast erover.
Makkelijkere sluiting aangebracht. (moet nog wel even gelakt worden.)
