Ik ben Timmy en ben geboren op 3 juni 2003. Eind mei 2004 ben ik bij mijn huidige baasjes gekomen omdat ik door een echtscheiding niet bij mijn eerste baasjes kon blijven. Ik zag er toen nogal wild uit met al mijn haar!
Ik heb mijn nieuwe baasjes gelijk even laten zien wie ik was en snel mijn poot opgetild tegen hun schouw. Ze moesten weten wie de baas is hè.

Ik was niet zo blij met mijn dikke vacht. Het borstelen en kammen doet pijn en dan ging ik keihard piepen. Toen hebben ze me lekker laten scheren! Heerlijk was dat.

Mijn haren groeide al weer snel aan, dat was toch wel lekker in de winter.

Op 10 september 2004 was ik wel mooi de bruidsjonker van mijn baasjes.

Mijn haar was ondertussen wel weer heel lang geworden, maar in de loop der jaren zal het korter en korter worden.

Ik ga veel wandelen met de baasjes, maar dat het vrouwtje behendigheid met mij deed, was helelemaal top!

In mei 2007 haalden mijn baasjes een klein monstertje in huis, maar die werd groter en groter. Toch is het nu mijn grootste vriend.

Ik mocht altijd graag rennen op het strand, maar dat gaat tegenwoordig wat moeizamer.

In augustus 2010 kwam er ook nog een meisje bij, Pebbles.

Ik maak nog veel plezier, maar slaap en rust ook veel. Mijn gewrichtjes willen niet meer zo goed en ook heb ik last van tremoren. Maar verder ben ik net zo ondeugend als vroeger en ook heel eigenwijs. De baasjes kunnen aan mijn oogjes zien wat ik denk. Ze noemen mij soms ook aandoenlijk en omdat ik graag op kussentjes lig ook wel Prins Timmy de eerste.
Ik zie er toch nog goed uit nu ik 11 jaar ben?

Timmy heeft helaas een flinke tumor op zijn bil tegen zijn anus. Dit is niet te opereren. Gelukkig heeft het ventje zelf nog nergens last van. Ik hoop dat het nog lang gaat duren voordat hij er last van krijgt zodat hij nog volop kan genieten. Verder heeft hij snel last van de warmte. Dus daar ook rekening mee houden. Maar ondeugend is hij nog volop.

Helaas is het snel gegaan en hebben we Timmy op 23 mei 2015 in moeten laten slapen. We wilden niet dat hij pijn moest lijden. Hieronder een van de laatste foto’s van ons geliefde mannetje en de mooie tekst die Simone schreef naar aanleiding van zijn overlijden.

Als twee grote bruine ogen je vragen, help me, want ik voel me niet zo fijn,
Mag je dan, terwijl jezelf voelt ‘dit is het einde’ egoistisch zijn?
Als je van de arts hoort, dit komt nooit meer goed, mag je dan,
omdat je hem niet wilt missen, egoistisch zijn…
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan…voorgoed..
en je zonder hem naar huis toe moet,
met de riem in je handen en een hart vol pijn…
dan probeer je jezelf te overtuigen, dit is het beste, wij mochten niet egoistisch zijn…
11 jaar was hij bij ons, elke dag was een feest..
en al die fijne jaren met ons en met Wiebe & Pebbles is hijzelf niet één keer egoistisch geweest….”
Rust zacht lieve Timmy.. ♡
Timmy heeft de strijd verloren van die vreselijke tumor.
Tonny en ik, Simone, hebben vanmiddag samen besloten dat het genoeg is en hem voordat het lijden ondragelijk voor hem zou worden laten gaan.
Een weekje voor zijn 12e verjaardag.
Wat gaan we dit geweldige hondje vreselijk missen…